Wieża dowodzenia baterii Göben zwana „Dzwonem”

20-metrowy obiekt zbudowany w latach 1938-39. Funkcją tej wieży było kierowanie ogniem baterii nabrzeżnej ukrytej w lasach 2 km w głąb lądu. Obiekt siedmiokondygnacyjny (jedna kondygnacja podziemna). Pierwszy poziom wieży spełniał funkcje techniczne, drugi-dowodzenia, trzeci-socjalne. Kolejne były koszarami oraz stanowiły poziom pomiarowy. Na szczycie wie¿y znajdował się precyzyjny dalmierz. Po przebudowie od 2001 roku obiekt obserwacyjny, ale i wystawowy. Pełni funkcje ostrzegalni przeciwpożarowej Nadleśnictwa Międzyzdroje.

Stawa Młyny popularnie zwana „Wiatrakiem”

Znak nawigacyjny u wejścia do portu zbudowany w ramach modernizacji systemu nawigacyjnego w 1873 / 74. Wraz z nieistniejącą już Stawą Wolin na falochronie wschodnim i namiernikami tworzyły nowoczesny wtedy system nawigacji. Projekt wykonał radca budowlany Severin. Charakterystyczny kształt i estetyka obiektu sprawiły, iż stał się on pewnym symbolem miasta. Nadal wykorzystywany jako znak nawigacyjny.

Port łodzi podwodnych

Basen portowy zbudowany w latach II wojny światowej był właściwie przeznaczony dla szkoleniowych dywizjonów ścigaczy. Załogi skoszarowane były w stojących obok budynkach. Jako port dla okrętów podwodnych (U-botów) różnych klas służył dopiero w ostatnich miesiącach wojny. W latach powojennych był to port barkowy.

Pomnik pilotów RAF

16 kwietnia 1945 r. podczas alianckiego nalotu na niemiecki krążownik „Lützow” cumujący na Kanale Piastowskim, została zestrzelona jedna z brytyjskich maszyn. Szczątki 7 brytyjskich pilotów pochowane zostały na wyspie, a następnie w 1946 r ekshumowane i złożone w poznańskiej Cytadeli. Pomnik zbudowany jest ze szczątków tego właśnie samolotu typu Lancaster.

Ostoja ptaków „Karsiborska Kępa”

Znajduje się na północy wyspy i jest pierwszym rezerwatem Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków. Zajmuje 180 ha podmokłych łąk Karsiborskiej Kępy. To lęgowisko ptaków siewkowatych i jedno z trzech najcenniejszych obszarów występowania wodniczki. Na terenie ostoi występują też inne rzadkie gatunki takie jak orzeł bielik, kania rdzawa, błotniak łąkowy, derkacz, batalion - gatunki zaliczane do wymierających w skali świata. Ogółem ponad 140 rzadkich gatunków ptaków, które można podglądać tam o każdej porze roku. Przewodnicy, ornitolodzy chętnie oprowadzają turystów by przybliżyć im życie tamtejszego ptactwa.

Kontakt – Paweł Jabłoński tel. 

 600 167 241

Muzeum Rybołówstwa Morskiego

Pierwszy ratusz miejski budowany był w latach 1805 –1806 według projektu mistrza budowlanego Manera, jako siedziba wielu instytucji miejskich. Wieżyczkę z zegarem dobudowano w 1836. W latach 1932 – 45 w budynku mieściło się muzeum regionalne oraz miejska kasa oszczędnościowa. Po II wojnie światowej do 1973 r. budynek początkowo był ponownie siedzibą władz miasta. Jesienią 1974 roku utworzono tu Muzeum Rybołówstwa Morskiego, które mieści się tam do dziś.

Muszla koncertowa

Budowlę wzniesiono w 1926 r. w miejscu znacznie skromniejszego drewnianego pawilonu muzycznego, głównie jako obiekt, gdzie wykonywano w sezonie letnim koncerty promenadowe. Muszla jest przykładem funkcjonalności w architekturze, lansowanej przez ówczesnych architektów niemieckich. Zbudowany jest z cegły, otynkowanej, zapewnia znakomitą akustykę.

Latarnia morska

Budowę latarni, według projektu radcy budowlanego Severin’a rozpoczęto w 1854 roku, a 1 grudnia1857 r. zabłysnęło jej światło. Po zbudowaniu była najwyższym tego typu obiektem na świecie (64,8 m).Teraz nadal najwyższa latarnia na Bałtyku. Zasięg jej światła to 21 mil morskich. Niegdyś ośmiokątny kształt wieży w pocz. XX wieku zmieniono na walcowaty. Uszkodzona w czasie wojny i rozbudowy portu przez lata była niedostępna dla turystów. Od 2001 roku udostępniona do zwiedzania. W środku ekspozycje morskie. Tel. do obiektu +48 91 321 60 63.

Kompleks koszarowy – dziś administracyjno-kulturalny

W związku z rozbudową niemieckiej bazy morskiej w latach 1910 -11 miasto wzniosło koszary uzupełnione później o kolejne budynki. W skład kompleksu wchodziły także stajnie, (później garaże), kasyno, oficerski dom mieszkalny. Pomiędzy budynkami znajdował się plac musztrowy do ćwiczeń żołnierzy. Po II wojnie światowej kompleks czasowo użytkowały jednostki polskie, a następnie od 1957 – 1992 jednostki Armii Czerwonej. W grudniu 1992 roku obiekty przekazano miastu i w części z nich mieści się administracja miejska i powiatowa, Miejski i Młodzieżowy Dom Kultury oraz Szkoła Muzyczna.

Kościół p.w. Chrystusa Króla

Świątynia wzniesiona została w latach 1788 – 92 według projektu architekta Gilli, jako parafialny kościół protestancki. W kształcie pierwotnym, bardzo prosty koœściół nie posiadał wieży ani organów. W wyniku gruntownej przebudowy w 1881 roku dobudowana została wieża, zmieniono również wewnętrzną architekturę. Ozdobą wnętrza jest wotywny model statku z pocz. XIX w. oraz piękne organy, o doskonałym brzmieniu. Od 1946 r. jest to świątynią katolicka.

Kościół NMP w Karsiborzu.

Niewielki kościół Najświętszej Marii Panny stoi w miejscu historycznej przeprawy przez Świnę do Przytoru na prastarym szlaku handlowym wokół Batyku. Według różnych źródeł pierwotne założenie budynku ma pochodzić z XV lub z połowy XVI wieku. W 1630 r. , w oczekiwaniu na przeprawę swoich wojsk, w kościelnej plebanii kwaterował przez 5 dni szwedzki król Gustaw II Adolf. W 1826 r. kościółek przebudowano według projektu jednego z najwybitniejszych pruskich architektów Karla Friedricha Schinkla, autora m.in. licznych gmachów Berlina oraz poczdamskiego zamku Babelsberg. We wnętrzu m.in. szesnastowieczny, gotycki ołtarz (cześciowo zrekonstruowany po kradzieży dokonanej w latach 90-tych XX w), z tryptykiem Matka Boska Bolesna w centrum, barokowa ambona z XVIII w z malowidłami czterech Ewangelistów oraz model statku wotywnego „Kolumbia” (wykonany w 1909 r., kopia modelu z 1668r.). W kościelnej kruchcie Epitafium szwedzkiego admirała Larsa Mathsona Strußhjelma, który zmarł w Karsiborze. Podczas renowacji kościółka w lipcu 2008 r odnaleziono w jego kopule monety i stare dokumenty. 

Kościół Marcina Lutra

Zachowany fragment wieży to pozostałość po protestanckim utrzymanym w neogotyckim stylu kościele wzniesionym w latach 1903 – 1906, według projektu Fritza Gottlieba. Świątynia posiadała 1000 miejsc siedzących i nowoczesne organy. Wieża z zegarem i czterema dzwonami miała 67 m. Budowa została wóczas sfinansowana z fundacji mieszkanki Świnoujścia , Emilii Heyse. Obiekt uszkodzony w 1945 r. został prawie w całości rozebrany w 1962 r, a cegła pojechała na odbudowe Warszawy, pozostała jedynie uszkodzona wieża. Odrestaurowana przez prywatnego przedsiębiorcę została udostępniona do zwiedzania.

Kościół „Stella Maris”

Obiekt sakralny zbudowany został w latach 1895 – 96 jako kościół katolicki. Budowla przetrwała bez zniszczeń obie wojny światowe. Smukłą wieżyczkę zdobiącą niegdyś ów kościół zniszczyła gwałtowna wichura w 1967 r. Po II wojnie światowej był to pierwszy katolicki kościół parafialny.

Fort Zachodni

Reduta obronna na planie kwadratu wzniesiona w latach 1856-61, przekształcona w latach 1878-87 w fort artyleryjski, otoczony fosą wodną i wałami ziemnymi. W okresie I wojny światowej zainstalowano tutaj baterię 4 ciężkich dział kalibru 210 mm. Podczas ostatniej wojny w forcie funkcjonowała szkolna bateria nadbrzeżna "Henningsen" wraz z wybudowanym w latach 1939-40 bunkrem dowodzenia i kierowania ogniem. Po wojnie obiekt użytkowany był do roku 1961 przez Rosjan. Posiada swojego gospodarza. Na terenie fortu odbywają się koncerty, happeningi (FAMA), imprezy integracyjne. W jednym z pomieszczeń znajduje się ekspozycja militariów oraz przedmiotów odnalezionych podczas prac porządkowych i eksploracyjnych. Na dziedzińcu eksponowane różne działa artyleryjskie. Zwiedzanie z przewodnikiem.

Fort Wschodni zwany Fortem Gerharda

Dzieło obronne wybudowane w latach 1848-59 wielokrotnie modernizowane w późniejszym czasie. Otrzymało formy charakterystyczne dla nowopruskich poligonalnych fortyfikacji lądowych. Badąc przyczółkiem Twierdzy Morskiej Świnoujście Fort był wystawiony na bezpośrednie regularne ataki. Ze względu na lokalizację i siłę ognia był najważniejszym fortem tej twierdzy. Gospodarzem fortu jest Towarzystwo Naukowe im. Karola Estraichera, które przywróciło życiu zaniednbane i opuszczone pomieszcenia fortowe. Fort obsługiwany przez wspólczesna załogę w pruskich mundurach można zwiedzać grupowo lub indywidualnie. Zwiedzanie zakończone jest obowiązkową musztrą, połączoną z pasowaniem na kadeta i otrzymaniem certyfikatu. Fort to miejsce imprez kulturalnych, spotkań integracyjnych oraz konferencji. Uruchomiona jest także ekspozycja muzealna m.in. z niezwykle interesującymi militariami oraz przedmiotami służącymi dawnym armiom.

Fort Anioła

Fort wybudowany na planie regularnego pięcioboku na wzór Zamku Świętego Anioła w Rzymie (Mauzoleum Hadriana). Powstał w latach 1855-58. Pełnił początkowo funkcje bojowo-obserwacyjne pilnując zaplecza Morskiej Twierdzy Świnoujskiej, portu, nurtu Świny, pozostając w łaczności z prawobrzeżną Twierdzą Portową (dziś nieistniejacą). W latach 1939-45 na Forcie Anioła zainstalowano urządzenia radiolokacyjne, których elementy zachowały się do dziś. Obecnie zagospodarowany, stanowi miejsce wielu imprez, wystaw, wernisaży, spotkań integracyjnych przy ognisku. W ofercie zwiedzanie fortu z przewodnikiem.

Falochron zachodni

Zwieńczony Stawą Młyny czyli popularnym „Wiatrakiem”. Zaprojektowany i zbudowany w latach 1818-23 przez inżyniera J. Güntera. Wykonany z ociosanych głazów i betonu. Falochron zachodni w całości ma 900 m. W części wodnej od strony plaży falochron ma ok. 250 m i szerokość 7 m. Ponad wodę wystaje na ok.1,5 m 

Falochron wschodni

Podobnie jak zachodni imponujące dzieło XIX. wiecznej inżynierii. Falochron zaprojektowany i zbudowany w latach 1818-23 przez inżyniera J. Güntera także z ociosanych głazów i betonu. Dodatkowo ma z prawej strony koronę z ciosanych granitów o szerokości i wysokości ok. 3 m.( w latach 80-tych XX w konstrukcja ta została zalana warstwą żelbetu). Całkowita długość falochronu po przebudowach wynosi ok 1,4 km., a szerokość ok. 7 m. Z tego ponad 1 km wychodzi bezpośrednio w morze. 

Cmentarz ewangelicki w Karsiborzu

Cmentarz założony został w I połowie XIX wieku, kiedy mały cmentarzyk położony przy karsiborskim kościele okazał się zbyt ciasny. Całkowicie nieużytkowany po 1945 r. charakteryzował sie pięknymi okuciami o ogrodzeniami grobowców. W ostatnich kilkudziesięciu latach był zaniedbany i dewastowany niejenokrotnie przez zbieraczy metali Od 2003 roku podjęto tam działania porządkowe i zabezpieczające zachowane nagrobki.

Brama Zachodniego Kompleksu Fortecznego

Wybudowana około roku 1877 Brama Parkowa stanowiła jedyne lądowe połączenie miasta z terenem Zespołu Fortecznego i Basenem Jachtowym. Bramę umieszczono w wale fortecznym i połączono z wysokim ceglanym murem (murem Carnota) poprowadzonym w fosie zachodniej. Po obu stronach Bramy jest 6 strzelnic skierowanych na przyległe odcinki zasypanej fosy.