11.07.2012 6:33

I STAŁA SIĘ JASNOŚĆ

A jasność owa była tak wielka, że widoczna w całym mieście, chociaż w zasadzie najjaśniej było nad budynkiem, w którym się mieściło biuro Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego przy ul. Wojska Polskiego. Jasność owa była podwójnie silna, a to za sprawą samego najgłówniejszego INSPEKTORA, który z największą surowością pilnuje aby w naszym mieście nie były naruszane przepisy techniczno – budowlane. Oczywiście w natłoku spraw nie zawsze ma czas dokładnie wizytować całe miasto z wszystkimi jego dzielnicami, dlatego też chętnie korzysta z donosów – przepraszam – z meldunków (jak w wojsku) od usłużnych czytaj: „oburzonych” mieszkańców.

Temat, o którym piszę gościł na naszych łamach już kilkakrotnie: w n-rze 34 (2011) „Chciał ładniej – do ukarania, czyli w oparach absurdu”, w n-rze 11 (2012) „Świnoujski świat absurdu” i w n-rze 15 (2012) „Komu znudzi się ten serial”. Temat ten znalazł się również w okienku TVP Szczecin - za naszą publikacją, w ramach wiadomości z terenu. I wszyscy obśmiali się dobrze. Chociaż raczej był to śmiech przez łzy. Wszyscy się obśmiali oprócz jednego, wymienionego wyżej INSPEKTORA, który sprawę traktował chyba priorytetowo, sądząc po ilości wysłanej korespondencji do obwinionego. Sama korespondencja to nie wszystko. Ów delikwent stawiał się także osobiście przed surowym obliczem Jego Wysokości. Pointę tychże zdarzeń zostawiam na koniec.

Na razie przypomnę, jaka była kolej rzeczy. Otóż jednemu z mieszkańców budynku przy ul. Jana z Kolna, zwanego obiegowo „trepowem”, znudził się widok wszechobecnego betonu i dlatego na maleńkim skrawku chodnika (trochę ponad 4m2), na którym znajdowały się rozjeżdżone przez samochody resztki trawy, zasadził zakupione przez siebie kwitnące krzewy ozdobne, a ziemię obsypawszy kolorową korą ogrodził płotkiem ozdobnym. Płotek ów miał stanowić zaporę dla niezliczonej ilości srających piesków. Ale stało się nieszczęście. Jakaś „madama”, a sąsiadka owego miłośnika zieleni, nieumiejętnie wykonując manewry parkowania, wskutek wyraźnego niedouczenia na kursie prawa jazdy, któregoś razu uszkodziła nieco zderzaczek własnego autka. Ponieważ wcelowała w ów płotek, co stał jej na drodze, natychmiast wysmarowała skargę na sąsiada. I się zaczęło. Krążyły pisma, wezwania, pan latał do urzędu, składał wyjaśnienia, zebrała się nawet wielka komisja składająca się z wielu czynników itd., itd. Sprawa tą zajął się najsolidniej w/w inspektor, z którego pism wynikało, że ów skrawek ziemi do Miasta należy. Do Miasta, to znaczy wara wszystkim od tego. Pan to zrobił nielegalnie, bo nie wystąpił do Miasta o... dzierżawę tego „terenu”, za który czynsz płacić powinien, a wszystkie elementy dekoracyjne musiałyby mieć zgody, pozwolenia, projekty i wszystko to złożone winno być w Urzędzie Miasta, zatwierdzone przez uczonych urzędników. (…) Podczas pełnionych czynności związanych z oględzinami stwierdzono, że na działce drogowej nr 134 dr obręb 7 w Świnoujściu (po której przebiega ulica Jana z Kolna i chodnik publiczny) będącej własnością Gminy Miasto Świnoujście, zostało wybudowane ogrodzenie w konstrukcji drewniano – stalowej o wysokości 57 cm (wysokość mierzona od poziomu terenu).

Nasz bohater na takie duperele nie miał czasu albowiem zobowiązany był umową o pracę, czyli musiał dbać o to, żeby miał co do gara włożyć, więc po iluś tam pismach otrzymanych od inspektora, płotek rozebrał, zostawiając jego niewielką część osłaniającą kwitnący krzew ozdobny, z nadzieją, że oto sprawa się zakończyła. Nic bardziej mylnego. Po blisko roku prowadzenia korespondencji wszelakiej i wizji lokalnych doczekał się kategorycznego pisma „decyzją” zwanego, w którym czytamy m.in.: (…) nakazuję Panu..., zam. przy ul. Jana z Kolna... w Świnoujściu rozbiórkę samowolnie wybudowanego ogrodzenia w miejscu publicznym, tj. na nieruchomości przy Jana z Kolna 8 dz. nr 134 dr obręb 7 w Świnoujściu.

Więcej w papierowym wydaniu gazety.