23.07.2011 7:43

(Rzecz dzieje się w Winoujściu, czyli nigdzie)

Z dawnych kronik grodu –księga III (52)

Część watahy kuglarzy, muzykantów, pieśni piejących, słowem bawiących w Kraju Polo-polo, co to bawiła w Winoujściu piłunię po polu z kasztelanem Oponosusem odbijając przeniosła się do Pomiędzyzdrojów, aby tamtejszych grodzian i do wód przybywających igrcami zabawiać i takoż i tam piłunię po polu odbijać. Zanim wybyli w podróżowanie dalsze Oponusus, który sukcesu w piłuni odbijaniu jakoś nie odniósł z przekąsem do kuglarskich przybyszy znanych i mniej znanych gadał, że to i może ostatni raz piłunię po polu w Winioujściy odbijają. Powiadał, że on już lata swoje miewa i ganiać po polu mu nie skoro, a że wygrywanie mu o dziwo jakoś nie pisane to czas zabawę pokończyć.

Smętne miny przybysze mieli, ale cóż słowo gospodarza kasztelana wagę swoją miewa. Nawet cichcem pomiędzy sobą gadali, że to może i źle się stało, że Oponusus większych wygranych nie odniósł i przez to w zaproszeniu ich pominie.

- Gdzież to tych dni kilka przyjdzie nam zabawić? Z jakiego to grodzkiego mieszka talary przyjdzie nam czerpać na jadło, wypitkę i kąt na sen, co by w spokoju piłunię po polu poganiać – martwili się przybysze ze sławetnej watahy.

Troszkę humory poprawił im kasztelan Dorsz z Pomiędzyzdrojów, boć tam pierwszy raz piłunię po polu ganiać poczęli po opuszczeniu Winoujścia i zapowiedziano im, że tak już się ostanie na księżyców wiele. Tam ci w Pomiędzyzdrojach wiele się działo, boć to nie tylko kuglarze, muzykanci i pieśni piejący przybyli co to za piłunią najsampierw po polu biegali. Sławne ludziska z Kraju Polo-polo też tam przybyli sztuki wszelakie sprawiając i w podziw maluczkich wprawiając. Tłumy ich oblegały o łaskę spojrzenia i kącik uśmiechu prosząc, a i o bazgroł na papirusie zabiegając, co by się chwalić można było, że znacznego na własne ślipia z bliska dojrzeli. Z tej to okazyji i takoż z tej po robotach ukończeniu przy nowym trakcie nad wielką wodą w Pomiędzyzdrojach, świętowanie tamtejsi grodzianie z przybyszami hucznie rozpoczęli. Dziw wielki brał, że Kasztelana Dorsza wśród nich zabrakło, boć to przecie okazyja niebywała, co by własną wielkość pod niebiosy wynieść i przykładem Oponususa z Winoujścia do panteonu półbogów się dostać. A tu Dorsza za szeląg złamany nie było i nawet cień jego nie zawisł nad świętowaniem. Cichcem, szeptem ino tamtejsi grodzianie poniektórzy, co to wiedzę mieli wielką i ślipia dookoła łba swojego w tajemnicy wielkiej powiadali, że Dorsz to z komnaty w ogromniastej chacie spoczynku i swawoli nad wielka wodą nocha za nic nie wychyla. Tam ponoć ino spija jakoweś śmietanisko z powodem tego, że jego letnisko-kurorcisko pięknieje co dnia i uczczenia godnego to wymaga, a i poświęcenia ogromniastego, przeto na pierdoły żadne inne czasu zbrakuje. Słowy innymi żywot się wartko toczył i w Winoujściu i w Pomiędzyzdrojach, a kanikuła letnia otwartość w gatunku człeczym wyzwalała bez hamulców i bez podziału grodzian na ważnych czy pospolitych, skorość do zabaw wszelakich, oj wszelakich wywołując...

I choć igrce różniste trwały nieprzerwanie to i działy się jednakoż inne sprawy ważkie. W Szmalcborku dla przykładu wicekasztelanka Czarna Otchłań zwana takoż Kudłatą zarządziła po dogadaniu z Oponususem dachu na gmachu nowe sprawienie ze zmianami pewnymi. Kłopot ci to był, bo i po prawdzie pokrywki fachowe niekiedy spadały, ale najważniejsze było to co się pomiędzy robót zaczęciem, a ich skończeniem z nagła urodziło. Trza było wedle Czarnej Otchłani przecie okna dachowe w Szmalcborku ułożyć, coby światła było wiele i nawet szpilunię każdą dostrzec by można. To, że jakieś talary spore wydać trza było znaczenia przecie żadnego nie miało, bo to dla dobra pokoleń grodzian następnych służyć nawet miało.

I tak to z myślą o przyszłych wiele rzeczy w Winoujściu niby robiono, o tych żyjących zapominając. W innych grodach co to z przybyszy żyły piękno swoich krain pokazując dbano o dobra temu służące, a w Szmalcborku od księżyców wielu o tym w ogóle nie dumano na laurach doczesnych spoczywając. I tak nad wielką wodą ino wyspa Usram z Kraju Polo-polo bez traktu w wodę na palach bitego pozostała, z czego pośmiewisko było takie, że aż do Tatrów się niosło. Nawet już ci przysiółki maleńkie takowe trakty bite do dna miały co by zwabić przybyszów,a w Winoujściou to całkiem zbędne dla kasztelana i jego świty pozostało. Widać więcej i lepiej ślipiami wodza i wiedzę lepszą niż wielu innych mają...

.

. cdn.

Gall Anomal

(wszelkie podobieństwo do znanych współcześnie osób i sytuacji jest całkowicie przypadkowe)