Jubileuszowy wywiad artysty

Znany i uznany od lat artysta JERZY PAWEŁCZYK obchodzi jakże zacny jubileusz 50-lecia swojej pracy twórczej. Pewnego rodzaju podsumowaniem jest wystawa prac J. Pawełczyka jaką można oglądać w Galerii ART Miejskiego Domu Kultury w Świnoujściu (można ją zwiedzać do 7 lutego). Wernisaż miał miejsce 12 stycznia br., ale podczas takich podniosłych uroczystości artyści z reguły, oficjalnie zbyt dużo nie mówią. Stąd też chcąc jeszcze bardziej przybliżyć sylwetkę J. Pawełczyka przeprowadziliśmy przed kilkoma dniami publikowany w tym wydaniu wywiad z artystą mieszkającym od lat na urokliwych lubińskich wzgórzach wyspy Wolin.

Wyspiarz niebieski : Jubileusz pięćdziesięciolecia pracy twórczej jest godny podziwu i skłania jednocześnie do głębokiej refleksji. Czy jako artysta, Jerzy Pawełczyk czuje się spełniony w zderzeniu z efektami swojej pracy twórczej,  w czasie jaki upłynął?

Jerzy Pawełczyk : Spełniam się poprzez pracę twórczą, a więc jest to nieustający proces. Spełniony artysta jest twórcą, który skapitulował wobec rzeczywistości. Ja się nie poddaję.

Wn: Nie sposób nie zapytać też o to jakie były początki Pańskiej twórczości. Jaki impuls przyczynił się do wyrażania swojej wizji świata poprzez sztukę i to taką, a nie inną?

J.P: W latach szkolnej młodości, miałem talent do rysowania i malowania. Ale wówczas dla mnie nie miało to wielkiego znaczenia. Czas jednak udowodnił, że sztuka jest mi bardzo potrzebna, ponieważ jest esencją mojego życia.

Wn: Jak sadzę  pierwsze lata tworzenia obrazów przypadające na okres drugiej połowy lat 60-tych i początki 70- tych nie były najłatwiejsze choćby z uwagi na pewne trudności ze zdobyciem pędzli i farb.  Jak sobie wówczas radził początkujący artysta i czy miał jakąś pomoc ze strony instytucji, ewentualnych mecenasów?

J.P.: Pierwsze prace powstały w latach sześćdziesiątych. Z braku materiałów i czasu było tego niewiele. Kiedy zdobyłem wiedzę o technikach malarskich, często sam ucierałem farby, ze zdobytych materiałów. Radziłem sobie, pomimo tego że nie miałem ani mecenasów ani innego wsparcia. Wszystkiego co dotyczy sztuki, nauczyłem się sam.

Wn: Na swojej drodze twórczej wykonywał Pan m.in. rysunki, akwarele, malarstwo olejne, rzeźby. Powstawały Pańskie portrety, pejzaże, w szerokim pojęciu marynistyka, prace abstrakcyjne. W jakiej formie, technice i tematyce artysta Jerzy Pawełczyk czuje się najlepiej? A może okresowe przywiązanie czy skłonności do określonego tworzenia to jedynie etapy rozwoju twórczego?

J.P.: Malarstwo olejne, akwarela, pastel czy rysunek, grafika  jako techniki malarskie pozwalają mi się spełniać. W zależności od wagi tematu, motywu czy wybranej ekspresji, używam innej formy malarskiej. Wybór techniki jest wtórny wobec treści formy, jak widać w moich ostatnich, najlepszych abstrakcyjnych kompozycjach.

Więcej w papierowym wydaniu gazety

Popis uczniów i nauczycieli w zimowym koncercie świnoujskiewj PSM

W piątek 18 stycznia w wypełnionej po brzegi widzami sali teatralnej Miejskiego Domu Kultury odbył się Koncert Zimowy uczniów i nauczycieli Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Świnoujściu. Niewątpliwie było to na skalę miasta własne wydarzenie muzyczne. Wszyscy wykonawcy wykazali się wielkim zaangażowaniem, które zatuszowało nieliczne drobne potknięcia tych najmłodszych instrumentalistów. Największe wrażenie na widowni zrobił występ Tymczasowej Orkiestry Szkolnej.

Koncert początkowo swoim klimatem nawiązywał do minionych świąt i mroźnej pory roku, ale szybko przerodził się w muzyczną wędrówkę przez stulecia po salach baletowych, tanecznych i nawet w pewnym sensie dyskotekowych, prezentując różnorodność utworów i związaną z tym zmienność stylu zabawy. W tym świetnie przygotowanym koncercie wystąpili uczniowie i kadra szkoły. Wszyscy otrzymali mnóstwo braw, ale prócz stylowo przebranego kwartetu nauczycielek grających walca „Nad pięknym modrym Dunajem” Johana Straussa owacyjnie przyjęty był występ Tymczasowej Orkiestry Szkolnej (uczniowie, absolwenci i kadra) kierowanej i dyrygowanej przez Krzysztofa Naklickiego. To oni kończyli ów koncert PSM i jako jedyni bisowali. Przygotowaniem występujących chórów (młodszego i starszego) zajęła się Elżbieta Naklicka, akordeonistami - Krzysztof Naklicki, gitarzystami - Dorota Patela, fletami – Olga Ponichtera, klarnetami i saksofonami oraz dekoracjami – Helena Rzepecka, skrzypcami – Elżbieta Głowacka, a przygotowaniami pianistów Iryna Nikoriuk, Lilia Dmochowska i Anna Kask. Konferansjerkę prowadziła nauczycielka szkoły muzycznej Anna Kask i uczeń Miłosz Piłka.

Olimpijczycy i paraolimpijczycy w ZSO

W Świnoujściu gościła 8 stycznia Zachodniopomorska Rada Olimpijska zrzeszająca olimpijczyków i paraolimpijczyków, której prezesem jest były poseł SLD Stanisław Kopeć. W Zespole Szkół Ogólnokształcących odbyło się z tej okazji uroczyste spotkanie z młodzieżą. W jego trakcie m.in. uhonorowano przybyłych dziewięcioro byłych sportowców. Medale PKOL otrzymali natomiast Zdzisław Gogol i Gimnazjum Publiczne nr 1 im. Polskich Olimpijczyków.

Spośród byłych olimpijczyków i paraolimpijczyków z zachodniopomorskiego do Świnoujścia przyjechali Władysław Wojtakajtis -mistrz Polski w pływaniu, Rajmund Zieliński-kolarz szosowy, olimpijczyk z Tokio (1964 r.) i Meksyku (1968 r.), Henryk Wawrowski - piłkarz grający na pozycji obrońcy, reprezentanty Polski i medalista olimpijski z Montrealu (1976 r.), Krzysztof Pierwieniecki – bokser, trener, olimpijczyk z Monachium (1972 r.), Jolanta Łukaszewicz-Stańczak – kajakarka, olimpijka z Seulu (1988 r.) , Marian Tałaj - judoka , brązowy medalista olimpijski z Montrealu (1976 r.) , obecnie trener, Renata Chilewska- wielokrotna medalistka mistrzostw Polski, złota medalistka Igrzysk Paraolimpijskich w Atenach i dwukrotna brązowa medalistka z Igrzysk Paraolimpijskich w Pekinie, Ewa Kowalczyk - kajakarka , olimpijka z Monachium (1972 r.) i kajakarz, czterokrotny olimpijczyk Paweł Baraszkiewicz.

Niezwykłe zwarcie w końcówce sesji Rady Miasta

Powtarzającym się motywem podczas czwartkowej (17.01) sesji Rady Miasta Świnoujście było dopominanie się od władzy wykonawczej przez radne PO Irenę Kurszewską i Elżbietę Jabłońską bynajmniej nie tajnych informacji dotyczących stałego połączenia i związanych z tym wymagań Inicjatywy Jaspers oraz uzgodnień z firmą z którą miasto dokonuje zamiany budynków. W finale sesji zakończyło się to ostrym zwarciem żeby nie powiedzieć nawet pewnego rodzaju „pyskówką” w trójkącie radna I. Kurszewska, przewodniczący Paweł Sujka i zastępca prezydenta Barbara Michalska (na zdjęciu z prezydentem).

Radna Kurszewska zaznaczała podczas tej sesji, że zastępca prezydenta Barbara Michalska nie udostępniła wszystkich materiałów dotyczących tunel. Radna chciała uzyskać od pani Michalskiej pisemne adnotacje ze spotkań w sprawie stałego połączenia, których jednak nie otrzymała.

- Jeśli ich nie ma to nie można się powoływać na uzgodnienia – mówiła w trakcie sesji Kurszewska. Zwróciła się w tym momencie do prezydenta o udostępnienie uwag Inicjatywy Jaspers do analizy uwarunkowań stałego połączenia. Z kolei radna Jabłońska chciała znać szczegóły uzgodnień pomiędzy miastem , a firmą która zamieniała swój obiekt na poszpitalą „Warszawę”. Oburzony prezydent skwitował to znamiennym sformułowaniem 'ZAŁÓŻCIE PODSŁUCHY TO BĘDZIECIE WSZYSTKO WIEDZIEĆ”. Radna Kurszewska zaoponowała, że tak nie można mówić. Dodała, że podsłuchy to całkowicie nieznane jej metody, których nigdy by nie zastosowała, ale pewnie są one jakoś bliższe prezydentowi, a w sprawie zamiany budynków prezydent wydał przecież 14 grudnia 2012 r. zarządzenie przyjmujące protokół uzgodnień, a więc jest to całkowicie jawne.

Do tej kwestii odniósł się jeszcze prezydent Żmurkiewicz w odpowiedziach na interpelacje. Stwierdził, że nie ma możliwości wglądu w dokumenty robocze na etapie uzgadniania i dochodzenia do decyzji, a dopiero po jej podjęciu. Zaznaczył, że ma doświadczenia, iż takie przedwczesne informowanie stwarza tylko problemy dla miasta. Stąd też nie zamierza udzielać radnym informacji jego zdaniem przedwczesnych.

- Ja nigdy pani nie powiedziałam, że nie ma notatek ze spotkań, ale nie mogę zmusić Inicjatywy Jaspers aby na piśmie podpisali uzgodnienia – mówiła m.in. B. Michalska – Nie mam uwag Jaspersa na piśmie. Ministerstwo Transportu, które jest organizatorem tych spotkań tez nie prowadzi notatek – dodała Michalska. Mówiła też, że często są to także e-maile, rozmowy telefoniczne. W tym momencie można było odnieść wrażenie, że zastępca prezydenta nie wie co to są notatki służbowe, które powinni przecież sporządzać urzędnicy w momencie, kiedy nie ma czegoś na piśmie, a sprawa jest ważna. Czyżby nie chciało się B. Michalskiej pisać? A może tak wygodniej, że notatek nie ma?

W wolnych wnioskach natomiast radna Kurszewska zwróciła się do nieobecnego już prezydenta, ale w obecności jego zastępczyni B. Michalskiej, żeby J. Żmurkiewicz nie wykorzystywał jakiś zdarzeń z przeszłości aby stworzyć wrażenie, że to ona właśnie jest sprawcą jakiegoś ujawniania informacji, które mogły zaszkodzić miastu.

- Pani Michalska opowiada, że Inicjatywa Jaspers mnoży wymagania, więc sama chcę to zobaczyć i wyciągnąć z tego wnioski - mówiła dalej radna Kurszewska. W tym momencie zaczęła mówić także zastępczyni Michalska nawiązując do prowadzonych rozmów z inicjatywa Jaspers. Panie zaczęły mówić jedna przez drugą.

Zdobywca Pucharów - Aleksander Mikołajów

Aleksander Mikołajów na jachcie „Nefertiti” z jacht klubu "Cztery Wiatry" z Świnoujścia zdobył Żeglarski Morski Puchar Polski w grupie III KWR. Nagrody wręczano 12 stycznia br. w Chojnicach. Sezon 2012 załoga jachtu „Nefertiti” wygrała: "Regaty Dni Morza", "Etapowe Regaty Turystyczne", "Regaty Unity Line", "Regaty Przyjaźni" i "Regaty o Puchar Magnolii"

Aleksander Mikołajów zawodowo był związany z 8 FOW na trałowcach, potem w Komendzie Portu Wojennego, obecnie jest na emeryturze.

Najkrócej o sobie

Moja przygoda z żeglarstwem zaczęła się jeszcze w Gdyni, podczas studiów, w tamtejszych JK Kotwica. Tam zdobywałem pierwsze szlify i praktykę żeglarską. Pierwszy swój jacht budowałem w latach dziewięćdziesiątych ub.w., w warsztacie przy ul. Jachtowej. Pomagał mi w tym przedsięwzięciu Roman Wysocki i Kuba Prasolik. Budowę zakończyliśmy w 1994 roku. Na tym jachcie – s/y RAFA pływałem przez kilkanaście lat. Obecny mój jacht nosi nazwę NEFERTITI (nazwa w wolnym tłumaczeniu znaczy „piękna”), a kupowałem go na dalekiej północy, w Szwecji. I wcale nie za duże pieniądze. Pomagała mi go wybrać żona z córkami. Jacht, który sprzedawałem miał 17 lat, a ten kupowany 31. - ale jaki dzielny morsko! A cena? Taka jak za używany samochód.

Pływanie we dwoje czy osobno?

Razem ze mną pływa małżonka turystycznie i regatowo, więc zdobywane puchary są także jej zasługą. Córki obecnie są poza Świnoujściem, ale kiedy przyjeżdżają, to także chętnie pływają, zaprawione są w pływaniu od dziecka. Całą rodziną pływaliśmy przez osiem lat. Braliśmy także udział w regatach, ale poprzednia łódka do tego specjalnie się nie nadawała. To była fajna zabawa. W ogóle wakacje spędzamy na jachcie, a najchętniej płyniemy na Rugię. Tam jest pięknie. Najdłuższy nasz rodzinny rejs był do Kopenhagi, jeszcze na starym jachcie, natomiast mój, to był udział w ubiegłorocznych regatach „Poloneza” samotników (13 – 18 sierpnia). To były najtrudniejsze – jak dotąd – dla mnie regaty. Samotnie 52 godziny na morzu, bez snu, to nie jest łatwe. Ilości rejsów nie liczę. Ile ich było? Nie wiem. Większych w roku odbywam dziesięć. Ostatnie dwa lata czas spędzałem biorąc udział we wszystkich większych regatach w regionie. Jak do tej pory udało mi się zdobyć dziesięć pucharów.