Dużo zależy od inicjatywy JASPERS

Cały czas toczą się różnego rodzaju postępowania związane z budową stałej przeprawy pomiędzy wyspami Uznam i Wolin. Aktualnie trwa przetarg ograniczony na opracowanie dotyczące analizy możliwości połączenia komunikacyjnego między wyspami Uznam i Wolin, które ma być kompendium wiedzy zgromadzonej w już funkcjonujących opracowaniach i opiniach. Przetarg jest dwuetapowy. W pierwszym etapie potencjalni wykonawcy wystąpili o dopuszczenie do udziału w przetargu. Następny etap to przetarg, w którym uczestnicy będą musieli przedstawić swoje oferty cenowe. Wybrana zostanie najtańsza. Z przepisów wynika, że do przetargu musi być dopuszczonych, co najmniej 5 takich wykonawców.

- Na dzień dzisiejszy wpłynęło 6 zgłoszeń w sprawie dopuszczenia do udziału w przetargu. Z ustaleń komisji wynika, że jedno ze zgłoszeń nie spełnia warunków udziału w przetargu. Czyli zostało nam 5 zgłoszeń, tyle ile ustawodawca przewiduje. Wszystkie te firmy dopuścimy do drugiej tury przetargu, w której będą składać swoje oferty cenowe. Damy im dwa tygodnie na złożenie ofert. Musimy jeszcze wziąć pod uwagę możliwość złożenia odwołania odrzuconego oferenta. To ewentualnie może nam przedłużyć ostateczny wybór wykonawcy. Chcemy, aby opracowanie zostało wykonane do końca czerwca br. Na taki termin umówiliśmy się z ministerstwem infrastruktury (dzisiaj już transportu – przyp. autora) i JASPERSEM*. Tytuł opracowania zapewne wielu osobom niewiele mówi. Natomiast to opracowanie w pewnym sensie wymusiła na nas inicjatywa JASPERS i mówiąc potocznym językiem sprowadza się ono do weryfikacji dokumentów, które już posiadamy, ale z punktu widzenia inicjatywy. Chcemy, aby opracowanie posiadało już pozytywną jej opinię. Będzie to jakby kompletne studium wykonalności, w którym będzie uczestniczyło JASPERS w ramach konsultacji. Będzie to bieżąca współpraca między opracowującym analizę, a ministerstwem i tą organizacją unijną. Chodzi o to, żeby tak naprawdę wszyscy zostali przekonani do rozwiązania tunelowego. W tej analizie ma być bardziej rozbudowana część dotycząca przeprawy promowej. W zasadzie jedyny zarzut, jaki był ze strony inicjatywy JASPERS dotyczył tego, że w studium wykonalności zbyt lakonicznie zostało potraktowane dzisiejsze funkcjonowanie promów – mówi zastępca prezydenta Barbara Michalska.

U nas taniej

Tańsze paliwo na świnoujskich stacjach paliw w stosunku do cen, jakie Niemcy muszą zapłacić w swoim kraju powoduje, że przed stacjami często tworzą się kolejki. Różnica w cenie w granicach złotówki ( Pb 95 ), czy kilkunastu groszy za olej napędowy powoduje, że oszczędni Niemcy przyjeżdżają po te produkty do naszego miasta, przy okazji robiąc zakupy w innych sklepach. Daje się to zauważyć zwłaszcza na ul. Nowokarsiborskiej, gdzie stacje benzynowe sąsiadują z marketem „Biedronka”. Aby zmniejszyć uciążliwość tego ruchu samochodowego Miasto zaplanowało, że tuż przy przejściu granicznym do Garz i przejściu do Ahlbeck powstaną stacje paliw. Na ul. Grunwaldzkiej stacja samodzielna, natomiast przy ul. Bałtyckiej na działce przeznaczonej pod obiekt wielkopowierzchniwy. Obie te lokalizacje wskazane zostały w projekcie planu zagospodarowania obszaru II, który jest na końcowym etapie realizacji przed zatwierdzeniem go przez Radę Miasta.

- Stacja benzynowa przy granicy z Garz zlokalizowana została na terenie przejścia granicznego, znajdującego się dzisiaj w zarządzie wojewody. W związku z tym, że infrastruktura przejścia granicznego realizowana była ze środków unijnych, obowiązuje okres, w którym na tym terenie nie można dokonywać żadnych zmian. Inwestycja ta jest monitorowana. Natomiast plan zagospodarowania przestrzennego to jest perspektywa długoletnia. Zostawiamy tam rezerwę pod stację benzynową. Jak będzie w przyszłości trudno w tej chwili przewidzieć. Po okresie monitoringu, jeżeli byłby ktoś zainteresowany, to będzie mógł taką stację postawić. Na razie na to miejsce nie mamy innych pomysłów – mówi zastępca prezydenta Barbara Michalska.

Bliższej realizacji wydaje się stacja paliw przy ul. Bałtyckiej. Nie wydzielono pod nią odrębnej działki. Usytuowano ją na terenie przewidzianym pod budowę obiektu wielkopowierzchniowego w tej części miasta.

Opłata klimatyczna także w Białej Górze i Grodnie

(Międzyzdroje) 26 stycznia radni w Międzyzdrojach jednomyślnie uchwalili pobieranie opłaty klimatycznej (miejscowej) od kuracjuszy wypoczywających w Międzyzdrojach, Lubinie, Wicku, Wapnicy, Białej Górze oraz Grodnie. Dotąd nie pobierano tej opłaty w osadach Biała Góra oraz Grodno. Wysokość pobieranej opłaty nie zmieni się i będzie wynosić 2 zł.

W Białej Górze jeszcze kilka lat temu mieściły się koszary wojskowe. W Grodnie znajdował się z kolei Ośrodek Centrum Obsługi Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Zatem obie osady należały do Skarbu Państwa. Dziś tymi terenami zarządza Woliński Park Narodowy. WPN zorganizował w osadach bazę edukacyjną oraz kompleks edukacyjny, zapewniający kilkadziesiąt miejsc noclegowych dla grup prowadzących tam badania naukowe.

Nie zdążą przd latem

W dzielnicy nadmorskiej, przy przejściu na plażę na przedłużeniu ul. Powstańców Śląskich i nie tylko, kończy się epoka kiosków, pawiloników, budek i innej maści punktów handlowo-gastronomicznych. Co prawda takie miejsca, to urok wczasów nad morzem nie tylko w Świnoujściu, ale także w wielu miejscowościach nadmorskich, jednak Świnoujście postawiło na porządek i ład architektoniczny. Efektowne pawilony, o podobnym charakterze, kompleksy handlowe, gładkie trotuary. Postęp także w tej dziedzinie. Cywilizacja. Przez wiele, wiele lat opracowywano plan zagospodarowania przestrzennego dzielnicy nadmorskiej. Powstały jej wizualizacje. Nic nie może być przypadkowego. Porządkowanie tej części miasta rozpoczęto od usunięcia handlujących z promenady. Powstały dla nich enklawy w pasie wydmowym. Określono wygląd stoisk. Teraz przeszła pora na przejścia plażowe i funkcjonujące tam usługi. Porządkowanie rozpoczęło się od przejścia plażowego na przedłużeniu ul. Powstańców Śląskich. Znikają istniejące w tym miejscu od niepamiętnych czasów usługi typu handel letnimi akcesoriami, smażalnie, wędzarnie, lodziarnie itp. Funkcjonowały one na dzierżawionym od miasta terenie. W ubiegłym roku miasto sprzedało teren w przetargu. Dotychczasowi dzierżawcy nie zdecydowali się na jego kupno. Teraz likwidują swoje interesy, przynajmniej w takiej formie. W miejsce kilkunastu różnorodnych stanowisk powstać ma jeden pawilon. Obecnie trwają tam prace wyburzeniowe. Właściciel terenu postawić ma obiekt, zgodny w wytycznymi obowiązującego planu zagospodarowania. Prawdopodobnie będzie się w nim mieściło kilka miejsc handlowo-gastronomicznych. Podobno już teraz do właściciela zgłaszają się chętni na ich wydzierżawienie. Nie wiadomo czy będą to ci, którzy kiedyś prowadzili tam swoją działalność. Miejsce to diametralnie zmieni swój charakter i być może stanie się to jeszcze nie w tym sezonie.

Wszystko zaczęło sie od uzdrowiska

Historia świnoujskiego uzdrowiska sięga roku 1822, kiedy to w małej nadmorskiej miejscowości, jaką było Świnoujście powstało Stowarzyszenie Kąpieliskowe. Już wówczas wiedziano, że w okresie letnim wody Bałtyku w rejonie Świnoujścia są znacznie cieplejsze niż na pozostałej części wybrzeża, a naturalna i szeroka plaża oraz płytkie obszary kąpielowe będą atrakcyjne dla przyjeżdżających tu letników. Atrakcyjność tego miejsca zwiększało to, że podgrzana woda morska stosowana do kąpieli w urządzonych do tego celu obiektach kąpielowych, miała skutkować działaniem leczniczym. Dzięki temu Świnoujście stało się w krótkim czasie znaczącym kąpieliskiem nadmorskim. Natomiast podstawą do podjęcia działalności kuracyjnej było odkrycie w 1897 r. źródeł solankowych na terenie Świnoujścia. Wzbogacenie dotychczasowej oferty kąpieliska dodatkowo o całoroczną ofertę kuracyjną spowodowało, że Świnoujście zyskało na popularności. Dzięki temu zaczęło się szybko rozwijać. Poszerzano też bazę zabiegową. W 1910 r. wybudowany został okazały Dom Zdrojowy i rozpoczęto urządzanie Parku Zdrojowego.

Tuż przed wybuchem II wojny światowej Świnoujście było jednym z największych kurortów niemieckich. Na okres wojenny obiekty uzdrowiskowe zostały przejęte przez armię niemiecką. Po wojnie miasto z uzdrowiskiem przejęła w posiadanie armia radziecka. Dopiero w 1958 r. część terenów i obiektów przekazano w zarząd polski. W wyremontowanych obiektach przystąpiono do realizacji pierwotnych funkcji - uruchomiono zakłady lecznicze i domy wypoczynkowe.

Dzisiaj uzdrowisko jest jednym z motorów napędzających funkcjonowanie miasta. W dalszym ciągu bazuje w oparciu o bogate źródła solanki. Silnie mineralizowane wody chlorkowo-sodowo-bromkowe z domieszką żelaza, wydobywane są z trzech źródeł: Jantar, Teresa, XXX-lecia. Uzdrowisko oferuje szeroką gamę zabiegów z zakresu fizjoterapii i obejmuje działy takie jak: balneoterapia, hydroterapia, kinezyterapia, elektroterapia. Specjalizuje się w leczeniu chorób:kardiologicznych, dermatologicznych, pulmonologicznych, reumatologicznych. Tutaj rehabilitację przechodzą kobiet po mastektomii, leczy się otyłość. A także usprawnia się układy: narządu ruchu, oddechowy, krążenia. Wszystko to dzieje się w oparciu o osiem ośrodków położonych w dzielnicy nadmorskiej.

Wzajemne darowizny receptą na kryzys?

Od dwóch lat w internetowej sieci funkcjonuje serwis społecznościowy Apolandia (www.apolandia.www.apolandia. com), umożliwiający użytkownikom tworzenie dobranych związków, jak również poprawę sytuacji życiowej i materialnej. Można powiedzieć, że z jednej strony jest to serwis randkowy, kojarzący pary oraz pomagający w dobieraniu przyjaciół lub odpowiedniego personelu do pracy. Jego idea oparta jest na opracowywaniu specjalnych profili użytkowników, które zawierają, oprócz danych personalnych i zdjęć, mnóstwo innych informacji, służących trafnemu rozpoznaniu np. „drugiej połowy”. Celem jest połączenie ludzi sobie przeznaczonych i dobranych pod każdym względem. Z drugiej strony Apolandia chce umożliwić ludziom zdobycie środków finansowych na godne i szczęśliwe życie. Dlatego inicjatorka tej usługi – Jolanta Rene-Makowska – przeniosła tę szczytną ideę projektu także na grunt ekonomii. Tak powstał system wzajemnych darowizn pieniężnych realizowanych pomiędzy użytkownikami serwisu w Programie BHC. Czy jest to kolejna odmiana tzw. piramidy finansowej?

Program BHC Apolandia póki co skierowany jest tylko do emerytów, rencistów oraz chorych na epilepsję. - Skupiliśmy się w pierwszej kolejności na grupach najbardziej potrzebujących. W miarę rozwoju programu będziemy te grupy poszerzać. W Polsce jest 400 tys. epileptyków, których większość nie ma prawa do renty, a praca często jest poza ich zasięgiem. Poza tym leki nie dają im siły witalnej, chorzy są pozostawieni samym sobie. To są naprawdę ludzkie dramaty – mówi autorka projektu. Zarówno serwis Apolandia, jak i BHC Apolandia są płatne. Programy są jeszcze w fazie testowej. J. Rene-Makowska przez dwa lata „dopinała” go pod kątem prawnym i organizacyjnym. Teraz przyszedł czas na reklamę i promocję w mediach.