Nowy zawód dla maturzystów! Takiego kierunku nie ma na żadnej uczelni na świecie!

Górnik morski- a kto to taki?

Górnictwo morskie to nowy kierunek, który uruchamiają wspólnie Akademia Morska w Szczecinie i Akademia Górniczo Hutnicza (AGH) w Krakowie. AGH ma zapewnić studentom wiedzę w zakresie górnictwa, a Akademia Morska w zakresie nawigacji, ruchu statków i procedur bezpieczeństwa na morzu. Studenci makrokierunku będą odbywać praktyki morskie na platformach wiertniczych, statkach specjalistycznych oraz statkach badawczych poszukujących bogactw naturalnych pod dnem morskim.

Górnictwo morskie ma ruszyć w przyszłym roku. To dziedzina techniki zajmująca się wydobywaniem surowców mineralnych z dna mórz, a także ich uzyskiwaniem z wody morskiej. Eksploatację prowadzi się na obszarach szelfów i basenów oceanicznych. Wydobywa się głównie ropę naftową i gaz ziemny, kasyteryt, złoto, platynę, diamenty, rutyl, cyrkon, węgiel, sól kamienną, sole potasowe i magnezowe, brom, jod.

Eksploatacja na skalę przemysłową będzie możliwa dzięki zastosowaniu najnowocześniejszych technologii z zakresu górnictwa morskiego.

Studenci po ukończeniu tego kierunku zdobędą nowy, nie istniejący jeszcze zawód - górnika morskiego. Będą oni mogli również korzystać z doświadczenia szczecińskiej firmy Interoceanmetal, która zajmuje się głównie badaniami i przygotowywaniem technologii wydobywczych dla pozyskiwania konkrecji z dna Oceanu Spokojnego na przyznanej firmie działce Clipperton.

(wg PAP) uk

Maksymalnie wykorzystać możliwości...

Od dawna znam dobrze wszystkie polskie porty, a tegoroczne odwiedziny jachtem „Polonez” portów Trójmiasta, pozwoliły mi dostrzec zmiany jakie tam zachodzą jeżeli chodzi o przystosowanie ich do pełnienia funkcji portów jachtowych. Każdy z tych portów stara się też sobie przypisać nazwę „stolicy polskiego żeglarstwa”, jednak to Świnoujście ma największe szanse, żeby sami żeglarze z kraju i zagranicy potwierdzili ten fakt. Tylko…, trzeba tego chcieć!

Zacznę od tego, co dała nam natura i historia: Świnoujście jest najdalej wysuniętym na zachód polskim portem. Śmiało można powiedzieć, że jest to pierwszy, najważniejszy port dla jachtów wchodzących na Bałtyk, a więc musi tu być wszystko, czego żeglarze mogą potrzebować po długim rejsie i przed kolejnym, długim etapem, powiedzmy do St. Petersburga. Port jachtowy w Świnoujściu ma też wprost kapitalne położenie: zlokalizowany tuż przy ujściu Odry do morza, ruch jachtów nie koliduje z ruchem promów miejskich, kutrów rybackich i innych jednostek komercyjnych, jest osłonięty od silnych zachodnich wiatrów i jest duży. To są niewątpliwie atuty, potencjał, ale… Czy marina w Świnoujściu ma jakąś nazwę? Nadal funkcjonuje pojęcie „basen północny”, które nie kojarzy się z mariną i dla cudzoziemców jest niezrozumiałe.

Proponuję nadać oficjalną nazwę: Baltic Gate Marina Świnoujście

W Basenie Północnym trwają aktualnie pracy przy poprawianiu nabrzeży, co jest konieczne, bo wejście na jacht po śliskich oponach, gdy padał deszcz, bywało niebezpieczne. Wyposażenie nabrzeży w ujęcia wody i słupki z elektrycznością to norma, niezależnie od tego, w jaki sposób pobiera się opłaty za te usługi. Infrastruktura: moim zdanie niefortunnie wybrano miejsce na sanitariaty, ale stało się. Koniecznie trzeba zmienić położenie stacji paliw! Maksymalnie na północ i sprawić, żeby stacja paliw była dostępna również dla samochodów jadących ulicą Jachtową, jeżeli zostanie połączona z ulicą H. Sienkiewicza lub Uzdrowiskową.

Zbliża się zima i marina w Świnoujściu pustoszeje, w przeciwieństwie do innych portów jachtowych, w których trwa nieustanny ruch. Dźwigi podnoszą jachty z wody, załogi myją kadłuby, sztaplarki, czy traktory przemieszczają po nabrzeżach umieszczone na stojakach jednostki, a właściciele jachtów zakładają plandeki. Wyposażenie jachtów i maszty, jeżeli zostały zdjęte, są wnoszone do hangarów.

Przy tych pracach pracują zatrudnieni bosmani, za każdą czynność mariny pobierają opłaty. Nawet za wypożyczenie wózków czy podłączenie urządzenia do mycia jachtów. W marinach są warsztaty, w których podczas zimy silnikowcy, szkutnicy czy elektrycy będą mieli pełne ręce roboty, bo jachty wymagają konserwacji, malowania, napraw…. Świadczenie tego rodzaju usług, to magnes i konieczność. Z jednej strony zachęca żeglarzy do odwiedzenia tego, a nie innego portu, zostawienia w nim jachtu na zimę, a z drugiej strony przynosi marinie dodatkowe przychody.

Sprawa apartamentów w marinie! Każda marina chciałaby mieć większy teren, żeby móc postawić budynki mieszkalne. Świnoujście ma takie możliwości! Deweloperzy w Gdańsku już sprzedali drogie apartamenty przy ul Szafarnia, na wprost Mariny Gdańsk, które wykupili majętni ludzie z innych miast, trzymający swoje jachty w tej marinie. Hotel Gdańsk, ma bardzo wysokie obłożenie, m. in. właśnie dlatego, że hotel stoi na wprost mariny, w której stoją piękne jachty.

Na koniec swoich obserwacji chciałbym zwrócić uwagę na ważny element, którego brakuje marinie w Świnoujściu. To brak jacht klubu i reprezentacyjnej jednostki. W każdym szanującym się porcie jachtowym jest siedziba jacht klubu. Mógłbym wymienić dziesiątki przykładów, ale z pewnością muszę się ograniczać, bo „Wyspiarz niebieski”nie jest z gumy. Tawerna owszem, może być, ale lunch w jacht klubie podnosi prestiż miejsca i gości. Świnoujście jest/ma być bazą morską NATO. Zadaję retoryczne pytanie: gdzie dowództwo bazy, władze miasta mogą podejmować gości? W obecnej siedzibie jacht klubu M.W. „Kotwica”, do którego wchodzi się między obskurny płotem i widzi się przemysłowy krajobraz?

Każda ze znanych mi marin, czy miasto w której jest port jachtowy, w kraju czy zagranicą, ma też swój jacht. Tu tylko kilka krajowych przykładów: Szczecin ma swój „Dar Szczecina”, który wygrywa regaty The Tall Ship’s Races, Gdańsk zakupił szkuner „Generał Zaruski” , przekazał go MOSiRowi, który zajmuje się jego odbudową. Kołobrzeg też będzie miał swój jacht. Gdynia ma żaglowce, a Świnoujście? Władze miasta korzystają od czasu do czasu z prywatnego jachtu, ale czas, żeby Świnoujście miało swój jacht z prawdziwego zdarzenia. I jest na to szansa, bo 100 km od Świnoujścia jest jacht, którym warto zainteresować potężnego inwestora, jakim jest Polskie LNG i jego spółka-matka PGNiG. Szanse Świnoujścia na tytuł „morskiej stolicy polskiego żeglarstwa” naprawdę są duże, bo tu są niezbędne warunki dla żeglarzy amatorów, dla żeglarstwa wyczynowego i innych rodzajów sportów wodnych.

Bruno Salcewicz

Pierwsze w Świnoujściu mieszkanie chronione

W Świnoujściu powstaje kolejna placówka pomocy społecznej - pierwsze mieszkanie chronione przeznaczone dla młodzieży, która przebywała w placówkach opiekuńczo wychowawczych i ukończyła 18 lat. To dla tych, którzy nie mogą z różnych przyczyn znaleźć oparcia w swoich biologicznych rodzinach. Możliwość utworzenia takiej placówki zawarta jest w ustawie o pomocy społecznej.

Mieszkanie chronione jest placówką przygotowującą osoby tam przebywające, pod opieką specjalistów, do prowadzenia samodzielnego życia. Jest ono doskonałą formą treningu samodzielnego prowadzenia gospodarstwa domowego, treningu umiejętności gospodarowania budżetem, odpowiedzialności za siebie, dbania o czystość, przyrządzania posiłków, a także nabycia umiejętności dbania o drugiego człowieka i budowania prawidłowych relacji międzyludzkich. Nadzór nad ta placówką pełnić będzie Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie.

Na mieszkanie chronione zostały zaadaptowane pomieszczenia przy ul. Padarewskiego. Mieszkanie ma powierzchnię ponad 100 m2. Jest tam 6 pokoi, pokój dzienny, kuchnia, łazienka, toaleta. Odbiór końcowy robót budowlanych odbył się 2 listopada br. Mieszkanie jest w trakcie urządzania w niezbędne meble i wyposażenie.

- "Przeznaczone jest dla 6 wychowanków, którzy opuszczają rodziny zastępcze i placówki opiekuńczo-wychowawcze i nie mogą wrócić do swojego biologicznego domu. Osoby, które będą kwalifikowane do zamieszkania w tym mieszkaniu, będą musiały realizować tzw. indywidualne programy usamodzielnienia. Jest to kontrakt zawierany pomiędzy opiekunem usamodzielnienia, wychowankiem i pracownikiem socjalnym MOPR-u. W tym kontrakcie każda ze stron zobowiązuje się do określonych czynności, do określonego działania. Na przykład wychowanek zobowiązuje się do podjęcia i kontynuowania nauki, szukanie pracy czy innych działań mających na celu poprawę jego sytuacji materialnej czy bytowej. Te możliwości są ustalane w czasie rozmowy z pracownikiem socjalnym. Mamy już wstępną listę wychowanków" – mówi Gabriela Poniedziałek-Petruk dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie..

Wychowanek ma prawo zamieszkiwać w mieszkaniu chronionym trzy lata. Przez ten czas musi przestrzegać zawartego kontraktu. Jeżeli nie będzie się chciał uczyć, czy pracować lub popełni czyn karalny straci prawo do tej formy pomocy społecznej. Tak więc poprawa sytuacji bytowej podopiecznych MOPR-u zależy w dużej mierze od nich samych. "Mam nadzieję, że ta młodzież będzie chciała współpracować i będzie mogła z tego korzystać. To jest dodatkowa oferta miasta skierowana do tych wychowanków, żeby osoby pokrzywdzone przez los, bo rodzice biologiczni ich opuścili - wyjechali ze Świnoujścia, przeprowadzili się na działki, zostali osobami bezdomnymi, miały dokąd wrócić. Trzy lata pobytu w placówce jest to dość długi czas na naukę dorosłego życia. Takich czynności jak załatwianie spraw w urzędach, szukania pracy, prowadzenia gospodarstwa domowego. Młodzież opuszczająca placówki często nie zna tych podstawowych zasad" – jest zdania dyrektor MOPR-u.

eska

Ku pamięci

W piątek ( 29 października) parę minut po godz. 16.00 w niebo poszybowało 70 białych balonów z napisem „PAMIĘTAMY”. To nowa tradycja, którą właśnie zapoczątkowały panie działające w Stowarzyszeniu Kobiet po Chorobie Piersi „Anna”. Ma ona związek z faktem ,że październik jest międzynarodowym miesiącem walki z rakiem. A ponieważ zbliża się taki szczególny okres, jak powiedziała przewodnicząca Stowarzyszenia Anna Wesołowska, ma to być gest ku pamięci wszystkich członkiń, które już odeszły. „ W Stowarzyszeniu czynnie działa 70 pań. Dlatego balonów jest 70”.- mówi A. Wesołowska.

23 października 2009 r. w Stargardzie Szczecińskim spotkały się reprezentantki 17 stowarzyszeń Amazonek działających w województwie zachodniopomorskim. Podczas tamtego spotkania, na którym obecni byli także przedstawiciele władz miejskich i powiatowych oraz media lokalne i regionalne, każda z uczestniczek wypuściła w niebo różowy balonik. Jak czytamy na oficjalnej stronie Stowarzyszenia Amazonek „Agata” w Szczecinie „Był to balon życzeń: radości życia, wsparcia w trudnych chwilach i potrzeby bycia razem.” Pośród różowych baloników znajdował się jeden biały z napisem „ PAMIĘTAMY”, ku pamięci Amazonek, które odeszły. Podobne spotkanie odbyło się w Stargardzie Szczecińskim także w tym roku. Na pewno było ono inspiracją dla pań działających w świnoujskim stowarzyszeniu, ale jak podkreśla A. Wesołowska „ nie chciałyśmy się powtarzać, dlatego postanowiłyśmy, że w Świnoujściu balony będą białe. I że wszytko odbędzie się bez zbędnej klaki, skromnie -wyłącznie ku pamięci tych członkiń, które odeszły.” Do każdego balonika dołączona była też karteczka z adresem e-mail Stowarzyszenia. W zeszłym roku balon wypuszczony ze Stargardu Szczecińskiego dotarł aż na Borholm. Świnoujskie Amazonki mają zamiar kontynuować ten piękny zwyczaj każdego roku.

K.Z.

Spotkania po latach

Czas kapitanów

We wrześniu 2008 r. podczas uroczystych obchodów Światowego Dnia Morza (zwyczajowo jest to ostatnia sobota września) z inicjatywy Towarzystw Przyjaciół Świnoujścia (TPŚ) po raz pierwszy zorganizowane zostało spotkanie byłych dyrektorów PPDiUR „Odra”, kadry kierowniczej firmy i oficerów z załóg pływających onegdaj na statkach „Odry”. Spotkanie to wpisane zostało w program obchodów światowego święta, a odbyło się w świnoujskim Seamen's Club w specjalnej, uroczystej oprawie przygotowanej przez Barbarę Smolik. Wówczas uczestniczyło w nim kilkanaście osób. Podobne spotkanie odbyło się we wrześniu br., z tej samej okazji, zainicjowane także przez TPŚ, w którym uczestniczyło już ponad dwadzieścia osób. Podczas tego drugiego spotkania poruszano wiele tematów, jednak największe zainteresowanie wśród przybyłych wzbudził temat utworzenia jakiegoś choćby stowarzyszenia zrzeszającego dawnych odrowców, a także i to, w jaki sposób ocalić od zapomnienia pozostałe w rękach prywatnych pamiątki po nieistniejącym przedsiębiorstwie, które w czasach największej prosperity zatrudniało ponad 3700 rybaków, a łącznie z pracownikami lądowymi było ich około 5 tysięcy. Mówiono także i o tym, że dobrze byłoby spisać wspomnienia obecnie żyjących,które z czasem można by było wydać jako książkę. Materiałów do ilustracji byłoby sporo. Wreszcie ważną sprawą do zaistnienia stowarzyszenia byłaby jakaś jego siedziba. Tym ostatnim tematem obiecał zająć się Waldemar Buczyński.

Wreszcie doszło do kolejnego spotkania, tym razem odbyło się ono 26 bm. w Domu Kultury Spółdzielni „Słowianin”, podczas którego wyświetlono bardzo interesujący film traktujący o historii PPDiUR”Odra”. W spotkaniu tym uczestniczyli zasłużeni i znani odrowcy, m.in.: Władysław Burawa, Stefan Celary, Marian Dramski, Jan Ginter, Andrzej Golba, Włodzimierz Jakubowski, Andrzej Kucharczyk, Jerzy Mamprejew, Piotr Ostrowski, Ryszard Smolik, Piotr Sowa, Kazimierz Szczoczarz, Jerzy Zygmanowski oraz Marek T. Słaby (prezes Polskiej Fundacji Morskiej), dr Józef Pluciński (historyk), dr Maciej Krzeptowski (żeglarz, podróżnik), a także Dorota Pawlicka z międzyzrojskiego oddziału Archiwum Państowego. Tym razem spotkanie dotyczyło głównie spraw związanych ze spisaniem wspomnień obecnie żyjących ludzi onegdaj mocno związanych z "Odrą", a także z archiwizowaniem istniejących materiałów, które znajdują się niemal wyłącznie w prywatnych zbiorach. Padła też propozycja, aby ewentualnie powstałe stowarzyszenie nosiło nazwę MESA. Idea słuszna. A propozycja nazwy nader pasująca do klimatu wspomnień.

sta